مهربانیت را باور نمی کنم
ودستهایت را
که پینه ندارند
و به نان خشکی از دشمن
خشنود ند
مهربانیت را باور نمیکنم
وچشم هایت را
که بی ستاره ا ند
بوی مرطوب باران
در تو نیست
تو سلام پاییزی
و یک شاخه زیتون تو
هیچ چیز را عوض نمی کند
مهربانی ات را باور نمی کنم
و سینه ات را
که هرگز ، میزبان خدا نبوده است
مهربا نی ات را باور نمی کنم ...
